ميخوام اسوده و رها باشم...

     به هيچي فكر نكنم...هيچي..

     تلاش كردم...ميكنم ..و شايد بعدها هم تلاش كنم...

     راستي ايا پاداشي هم دارد اين تلاش ها؟؟

     نمي دونم..شايد..

     روز ها ميگذرد..به سرعت برق و باد...

     لحظه ها به يكديگر جاي مي سپارند...

      من چه ميكنم..؟؟

      من كجام؟؟

      اول راه..؟؟

     وسط راه؟

     خط پايان؟؟

     نه...

     شايد حتي ندانم كجايم...

     باور نميكنم كه اين قدر بزرگ شدم...هر چند شايد هنوز به قدري بزرگ نشده باشم كه دستم به اسمان برسد..

     باورم نميشه اصلا...!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: